Heimur batnandi fer - forystugrein Fréttablaðsins.

Til að skilja eftirfarandi texta til fulls verð menn að lesa forystugein fréttablaðsins í dag.

Forystugrein fréttablaðsins í dag er nokkurs konar iðrunarpistill. Þar kemur fram í "játningum" Jóns Kaldals að fjölmiðlafólk beri töluverða sök á því að "jákvæðar hliðar á okkar samfélagi þurfi að koma á óvart"  Um þetta skal ekki fjallað ítarlega en gleðilegt er að maður sem stendur svo framarlega í "fjölmiðlaheiminum" skuli gera sér grein fyrir því að matreiðsla fjölmiðlamanna skuli skipta máli og geti haft áhrfi á umræðuna í samfélaginu og um leið ýmsa framvidnu þess. 

Það skiptir máli við hverja er talað um hvað og svo framvegis. Nú hellast yfir okkur endalausar myndir af manni sem geinilega var alvarlega veikur á geði sínu og framdi fjöldamorð í Virginíu í Bandríkjunum. Langar og ítarlegar fréttir  um málið bíast yfir okkur. Í hvað skyni? og svona má lengi telja.

það sem mér finnst þó mikilvægast í máliu er að "fréttaneytendur" geri sér grein fyrir því að "fréttahaukurinn" höfundurinn er litaður af eigin reynslu og lífi.

Hugsum okkar til dæmis "gamlan" heimdelling eða stúlku eða dreng sem alist hafa upp á gegnsýrðu sjálfstæðisheimili eða gamlan fylkingarkomma eða stúlku eða dreng sem alist hafa upp á gegnsýrðu kommaheimili og fá vinnu við að koma fréttum á framfæri - fara í fréttamennsku. verða þau hlutlaus eða skiptir bakgrunnurinn hér máli? 

Er fréttastjóri eða ritistjóri sem hefur verið formaður stjórnmálaflokks "hreinn" fréttamaður og hlutlaus? Svona getum við endalaust velt þessum hlutum fyrir okkur en mikilvægast er að við gerum okkur grein fyrir því að hverjum manni er nauðsynlegt að hafa gagnrýna hugsun og kokgleypa ekki allt fyrir heilagan sannleika sem sagt er í fjölmiðlum.

Ég á tvö börn í grunnskóla 10 ára og 12 ára og gleðst innilega yfir því að fíkniefnaváin í grunnskólum fari minnkandi (vonandi er könnunin hlutlaus (hver greiðir fyrir hana?)).  En um leið spyr ég mig: "Hvernig stendur á því í þessum batnandi heimi  að fangelsi landsins eru orðin svo full að þau geta ekki tekið við fólki sem kemur þangað til afplánunar?  og að biðlistar á meðferðarstofnarnir fari síst minnkandi þrátt fyrir svona jákævðar niðurstöður grunnskólarannsóknarinnar?  Og að lokum: Hver var tilgangur ritunar þessarar Pollýönsku forystugreinar?

 X  - S

Kalli Matt