"Mót þrautum sínum gekk hún djörf og sterk."

Davíð Stefánsson skáld frá Fagraskógi segir í ljóði sínu "Sjá dagar koma" að íslenska þjóðin sem bjó við nyrstu voga  hafi gengið djörf og sterk mót þrautum sínum. Og í lokin líkir hann lífi þjóðarinnar við kraftaverk.

Þegar við horfum yfir liðna tíð, líf foreldra okkar, foreldra þeirra og svo koll af kolli þúsund ár aftur í tímann sjáum við skeið þar sem hörmungar á hörmungar ofan gengu yfir. Þjóð innilokuð í fátæklegum híbýlum sínum mánuðum saman ár hvert vegna kulda og snjóa. Þjóð sem farsóttir herjuðu á svo sem svartidauði, bóla, holdsveiki, berklar og inflúensan fyrir 102 árum. Og svo má við þetta bæta jarðskjálftum og eldgosum með skelfilegum afleiðingum. Já dökkar eru þessar upp dregnu myndir en samt erum við enn hér á Íslandi í dag vegna þess að við höfum alltaf átt von og trú.

Í þeim faraldri sem nú gengur yfir erum við mun betur sett en fyrr á öldum. Upplýsingar og fræðsla vega hér mikið og að við getum fyrir tilstuðlan fjölmiðla brugðist sem skjótast og réttast við. Samstaðan er það sem skiptir mestu máli og að við látum skynsemina ráða en ekki hvað okkur langar eða jafnvel finnst. Í slíku ástandi sem nú ríkir reynir á sálarlíf okkar og við verðum næmari fyrir hvers kyns áreitum. Getum orðið uppstökkari, viðkvæmari, reiðst of fljótt og jafnvel fengið snert af ótta. Og hvað er til ráða við slíkar aðstæður? Góð svör við erfiðum spurningum eru oft einföld. Anda djúpt, róa sig niður og setja það fyrir reglu að hugsa áður en maður talar eða bregst við. Öll andleg iðkun er líka mjög góð, að presturinn tali nú ekki um að fara með bænir sínar og notfæra sér þá þjónustu kirkjunnar að fara þangað eiga viðtal við prestinn sinn og setjast inn í kirkju, kveikja á kerti og biðja Guð um hugrekki, styrk og blessun þar sem helgar stjörnur loga.

Og svo ættu öll þau sem geta að fá sér góðan göngutúr og gleyma sér í aðdraganda vorsins. 

Stöndum saman.

Kalli Valli Matt