Oliver Twist

Þegar ég var lítill drengur og hlustaði á mina yndislegu kennluskonu lesa Oliver Twist (Eftir nafna minn Dickens) þá hugsaði ég með feginleik hvað það væri gott að þessi saga væri löngu liðin og meira að segja skáldsaga. (Sem betur fer endaði hún vel.)

Líklega var þetta árið 1962. Þá var ég grunlaus um það,  að á sama tíma og ég felldi  tár í laumi oná skólaborðið, að Oliver litli væri í rauninni rétt hjá mér vestur í Breiðavík, miklu einangraðri en sá sem sagt var frá í sögunni.  

Í framhaldi af þessu vakna milljónir spurninga um litla einmana drengi, barða drengi, sem alltaf er kalt, fullir af ótta og eiga ekki skjól. 

Ég trúi samt engu öðru en því að unglingaheimilin hér séu í góðu lagi núna og tel mig vita fyrir víst að svo sé, þó alltaf sé hægt að gera betur.

Fangelsismálin eru hins vegar afar döpur sbr. skömmina á Skólavörðustíg 9,  þar sem aðbúnaðurinn er ekki í nokkru samræmi við það sem siðmenntaðar þjóðir gera kröfu um. Hafa einhverjir Breiðuvíkurdrengjanna þjáðst þar líka?

Við skulum stefna að því að laga fangelsismálin hér. 

Stöndum saman

X-S (Success)

 Kalli Matt.

Athugasemdir

[Hlynur Þór Magnússon, 5.2.2007 kl. 21:21]

Á næsta ári eru fjórir áratugir frá því að ég réðst til afleysingastarfa í Hegningarhúsinu við Skólavörðustíg - það var á því fræga ári 1968. Þá þegar lá fyrir, að húsið væri óviðunandi sem fangahús og yrði einungis notað í þeim tilgangi þangað til hægt yrði að bjóða vistmönnum og starfsmönnum mannsæmandi aðstæður. Fjórir áratugir ...

[Lára Stefánsdóttir, 6.2.2007 kl. 00:29]

Ég fór sem unglingur að skemmta föngum á Skólavörðustíg sem hefur þá líklega verið fyrir rúmum þrjátíu árum eða tæpum fjörutíu eftir því hvernig menn vilja telja. Minnisstæðast er mér bókahilla sem var fyrir fanga því engin bók í henni var heil. Enginn hefði getað lesið endi á nokkurri sögu. En ég man líka eftir niðurníðslunni og hvað var skrýtið fyrir 14 ára ungling að koma þarna inn með gítarinn sinn og spila og syngja. Ofar í götunni var svo Hvítabandið þar sem við fórum líka. Við fórum miklu víðar á staði þar sem alþýða manna kom ekki oft en þessar litlu heimsóknir í stutta stund gáfu mér örlitla sýn inn í þennan stofnanaheim og ég gleymi honum aldrei.